Guzy opon mózgowo - rdzeniowych

Guzy opon mózgowo-rdzeniowych, czyli oponiaki (łac. meningioma) występują głównie śródczaszkowo, rzadziej w obrębie kanału kręgowego. Są to zmiany łagodne i powstają z komórek opony pajęczej.

Oponiaki lokalizują się głównie w okolicy sierpa mózgu (wypustka opony twardej przebiegająca w płaszczyźnie pionowej), okolicy kości klinowej i siodła tureckiego. Spotykane są częściej u kobiet niż mężczyzn i po 60 rż.

Czynnikami, które zwiększają ryzyko wystąpienia oponiaka są napromieniowanie, stymulacja hormonalna estrogenem i progesteronem, podłoże genetyczne oraz wirusowe.

Objawy kliniczne oponiaków zależą przede wszystkim od lokalizacji guza, są to bóle głowy, wieloletnie napady padaczkowe, zaburzenia wzrokowe, węchu, słuchu, niedowład połowiczy (zmniejszenie siły i ograniczenie zakresu ruchów po jednej stronie ciała), zaburzenia czucia, zaburzenia funkcji nerwów czaszkowych (np. drętwienie twarzy), wzrost ciśnienia śródczaszkowego. Przebieg może być również bezobjawowy.

Diagnostyka oparta jest na badaniach obrazowych, przede wszystkim na tomografii komputerowej (CT) i rezonansie magnetycznym (MR).


Leczenie oponiaków


Leczenie oponiaków polega na operacyjnym usunięciu guza i może prowadzić do całkowitego wyzdrowienia, szczególnie w przypadkach oponiaków zlokalizowanych na wypukłościach półkul. Duże znaczenie w rokowaniu ma umiejscowienie guza, jego rozmiary, unaczynienie i zaburzenia funkcji nerwów czaszkowych. Guz zostaje usunięty w całości, jeśli resekcja wiąże się z utratą pewnych funkcji przez chorego, wówczas stosowane jest częściowe usunięcie guza. Dodatkowo usuwana jest opona twarda, co zmniejsza ryzyko nawrotu oponiaka. W niektórych przypadkach zabieg poprzedzany jest embolizacją, czyli zamykaniem światła naczyń zaopatrujących guz.

Inną metodą stosowaną, jako leczenie uzupełniające jest radioterapia i chemioterapia.

Oponiaki rdzenia kręgowego powodują ból o charakterze korzeniowym, niedowład kończyn dolnych, a nawet ich porażenie (niemożność wykonania ruchu), zaburzenia zwieraczy. Leczenie polega na operacyjnym usunięciu guza.

Dorota Kozera

Literatura:
1) W. Kozubski, P.P. Liberski: "Neurologia".
2) L.P. Rowland: "Neurologia Merritta", red. H. Kwieciński, A.M. Kamińska.

Ta strona używa plików cookies. więcej informacji.    AKCEPTUJĘ