Badanie układu ruchu

Badanie układu ruchu składa się z kilku części. Na początku badający dobrze przygląda się pacjentowi zwracając szczególną uwagę na postawę ciała, ustawienie kończyn, występowanie zaników mięśniowych czy też ruchów mimowolnych (np. drżenia kończyn). Następnie lekarz wykonuje ruchy zginania i prostowania kończyn pacjenta w stawach (ruchy bierne). Podczas tego badania ocenia występowanie ograniczeń ruchu, bolesność, napięcie mięśni oraz ewentualny opór. Wykonywanie ruchów biernych może być utrudnione przez choroby stawów, urazy lub przykurcze powstałe wskutek długo występującego niedowładu.

W przypadku wzmożonego napięcia mięśniowego przyczyna może wynikać z uszkodzenia układu piramidowego lub pozapiramidowego (układy ruchu, przekazujące informacje o czynnościach ruchowych z mózgu do mięśni). Zaś przy jego obniżeniu możemy się spodziewać choroby móżdżku, polineuropatii (schorzenia dotyczącego wielu nerwów jednocześnie) czy wiądu rdzenia.

Ważne jest jednak, aby rozróżnić przyczynę wzmożonego napięcia, czyli czy wynika z uszkodzenia wspomnianych wyżej dróg piramidowych czy pozapiramidowych.

Różnicowanie wzmożonego napięcia:
Układ piramidowy:
Początek badania: Duży opór
Koniec badania: Opór słabnie, może nawet ustąpić (tzw. objaw scyzoryka)

Układ pozapiramidowy:
Początek badania: Duży opór
Koniec badania: Duży opór wciąż się utrzymuje

Następne badanie pacjent wykonuje sam (ocena ruchów czynnych). Określa się zakres ruchów i ich siłę. Przy osłabieniu tych dwóch parametrów mówimy o niedowładzie. Natomiast przy braku jakichkolwiek ruchów o porażeniu.

Częścią badania układu ruchu jest również ocena zborności ruchów (koordynacji), badanie odruchów fizjologicznych i patologicznych (omówionych dalej) oraz badanie chodu.

Dorota Kozera

Literatura:
1) W. Kozubski, P.P. Liberski: "Neurologia".
2) A. Prusiński: "Neurologia praktyczna".

Ta strona używa plików cookies. więcej informacji.    AKCEPTUJĘ