Diagnostyka i leczenie otępienia naczyniopochodnego

Diagnostyka otępienia naczyniopochodnego oparta jest na badaniach neuroobrazowych tj. tomografia komputerowa (CT), rezonans magnetyczny (MR), które ukazują zmiany neurodegeneracyjne w obrębie istoty białej mózgu. Ponadto stwierdza się chorobę naczyń mózgu.

W badaniach psychologicznych występuje pogorszenie pamięci, planowania i wykonywania zadań. W diagnostyce stosowana jest również skala Hachinskiego, która pozwala na różnicowanie otępienia naczyniopochodnego z alzheimerowskim. Ostateczne rozpoznanie uzyskuje się w badaniu histopatologicznym.

Leczenie otępienia naczyniopochodnego


Leczenie otępienia naczyniopochodnego jest leczeniem objawowym. Chorym podaje się inhibitory acetylocholinesterazy (donepezil, riwastygmina, galantamina), które powodują stymulację receptorów dla acetylocholiny. Acetylocholina jest neuroprzekaźnikiem przekazującym informację pomiędzy komórkami mózgu, co jest warunkiem jego prawidłowego funkcjonowania (m.in. procesów zapamiętywania i pamięci). Inny lek - nimodypina będąca inhibitorem kanału wapniowego wpływając na autoregulację naczyń ośrodkowego układu nerwowego wykazuje działanie neuroprotekcyjnie.

Ważna jest również skuteczna kontrola i leczenie nadciśnienia tętniczego, stosowanie leków antyagregacyjnych (kwas acetylosalicylowy) oraz leków przeciwzakrzepowych.

Dorota Kozera

Literatura:
1) A. Szczeklik: "Choroby wewnętrzne", Tom II.
2) W. Kozubski, P.P. Liberski: "Neurologia".
3) L.P. Rowland: "Neurologia Merritta", red. H. Kwieciński, A.M. Kamińska.

Ta strona używa plików cookies. więcej informacji.    AKCEPTUJĘ