Diagnostyka i leczenie śpiączki

Z pośród badań neuroobrazowych diagnozujących śpiączkę wykonywana jest tomografia komputerowa CT), rezonans magnetyczny (MR). Inne badania to: nakłucie lędźwiowe, oznaczanie poziomu glukozy, jonów (sodu, wapnia), mocznika, pH krwi tętniczej, ciśnienia parcjalnego tlenu i dwutlenku węgla, badania toksykologiczne krwi i moczu, posiew z krwi i płynu mózgowo-rdzeniowego, próby wątrobowe, EEG (elektroencefalografia), BAEP (brainstem auditory evoked potentials, czyli potencjały słuchowe pnia mózgu), SEP (somatosensory evoked potentials, czyli somatosensoryczne potencjały wywołane).

Leczenie śpiączki


Leczenie śpiączki jest w zasadzie leczeniem objawowym i polega na zastosowaniu sztucznej wentylacji, leków wspomagających pracę układu krążenia, wyrównania zaburzeń metabolicznych i jonowych oraz leczeniu obrzęku mózgu, wodogłowia, infekcji czy zatrucia toksynami. W przypadku przetrwałego stanu wegetatywnego należy rozważyć umieszczenie chorego w hospicjum, wykonanie tracheostomii, gastrostomii oraz zapewnienie odpowiedniej opieki.

Rokowanie zależy od przyczyny śpiączki, jej głębokości i czasu trwania oraz stanu neurologicznego. Im dłużej trwa stan nieświadomości, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo powrotu do stanu świadomości.

Dorota Kozera

Literatura:
1) L.P. Rowland: "Neurologia Merritta", red. H. Kwieciński, A.M. Kamińska.

Ta strona używa plików cookies. więcej informacji.    AKCEPTUJĘ