Zespoły bezdechu sennego

Zespoły bezdechu sennego należą do dyssomnii, czyli pierwotnych zaburzeń snu i czuwania w ciągu dnia. Najczęściej spotykamy obturacyjny bezdech śródsenny.

Obturacyjny bezdech śródsenny


Obturacyjny bezdech śródsenny jest chorobą, w której bezdechy są spowodowane upośledzeniem drożności górnych dróg oddechowych. W rezultacie chorzy są senni w ciągu dnia i zasypiają często w niewłaściwym momencie. Występuje częściej u mężczyzn oraz między 40 a 60 rż.

Prawdopodobnie przyczyną są nieprawidłowości górnych dróg oddechowych (mała żuchwa, skrzywiona przegroda nosowa, przerost migdałka podniebiennego, powiększony język, niedoczynność tarczycy). Czynnikiem ryzyka jest również otyłość.

Głównym objawem obturacyjnego zespołu bezdechu sennego jest głośne chrapanie. Można zaobserwować pewien schemat, na który składają się epizody 3-6 głośnych "chrapnięć" a pomiędzy nimi występują przerwy trwające dłużej niż 10 sekund. Chory często przebudza się i przyjmuje niezwykłe pozycje, czasem mówi przez sen.

Zależnie od przyczyny przeprowadza się zabiegi chirurgiczne. Zaburzeniom oddychania towarzyszy zmniejszenie wysycenia hemoglobiny tlenem. Dlatego też najczęściej stosowanym leczeniem jest oddychanie powietrzem podawanym pod stale dodatnim ciśnieniem (CPAP).

Ośrodkowy bezdech śródsenny


Ośrodkowy bezdech śródsenny jest znacznie rzadszy. Przerwy w oddychaniu spowodowane są przez ośrodkowe hamowanie bodźców, które sterują czynnością oddechową.

Dorota Kozera

Literatura:
1) A. Prusiński: "Neurologia praktyczna".
2) L.P. Rowland, red. wyd. pol. H. Kwieciński, A. M. Kamińska: "Neurologia Merritta".

Ta strona używa plików cookies. więcej informacji.    AKCEPTUJĘ