Klasterowy ból głowy

Klasterowy ból głowy to powtarzające się napady samoistnego, jednostronnego bólu głowy o dość silnym nasileniu. Występuje rzadko, głównie po 20-30. rż. z przewagą wśród mężczyzn (1:9).

Przyczyna klasterowego bólu głowy nie została jeszcze poznana. Dużą rolę w patogenezie ma odgrywać jednak podwzgórze.

Czynniki mogące wywołać napady bólu to:
- alkohol spożyty nawet w niewielkich ilościach;
- leki (np. nitrogliceryna);
- sen.

Objawy kliniczne klasterowego bólu głowy


Pod pojęciem klasterowego bólu kryją się zgrupowane napady bólu głowy. Czas trwania jednego napadu mieści się w granicach 15-180 min.(średnio 60min.) W ciągu jednego dnia może wystąpić nawet do 8 napadów bólu głowy. Ból jest bardzo silny, jednostronny zlokalizowany zwykle w okolicy gałki ocznej, płata czołowego, skroniowego, karku i szyi. Ma on charakter palący, kłujący. Objawy towarzyszące to łzawienie z oka, przekrwienie spojówek, nieżyt nosa, obrzęk powiek, opadnięcie powieki, zwężenie źrenicy oka, zapadnięcie gałki ocznej do oczodołu, wzmożona potliwość i zaczerwienienie skóry twarzy po stronie bólu, pobudzenie, nadmierna ruchliwość. Napady bólu często występują w nocy podczas snu, często o tej samej porze dnia.
Jest to choroba przewlekła przebiegająca z okresami remisji mogącymi trwać nawet przez wiele lat.

Diagnostyka klasterowego bólu głowy


Rozpoznanie choroby obejmuje badanie ogólne i neurologiczne chorego, które nie wykazuje nieprawidłowości. W czasie napadów bólu występować może osłabienie odruchu rogówkowego. Duże znaczenie w diagnostyce mają objawy towarzyszące napadom bólowym.

Leczenie klasterowego bólu głowy


Leczenie doraźne w czasie napadu klasterowego bólu głowy polega na podskórnym podawaniu trypatnów będących agonistami receptorów dla serotoniny (sumatriptan) oraz wdychaniu czystego tlenu. Lekiem stosowanym do przerywania napadów bólowych jest deksametazon, czyli syntetyczny glikokortykosteroid. W zapobieganiu zastosowanie mają: kwas walproinowy, werapamil, erotamina, glikokortykosteroidy.

Dorota Kozera

Literatura:
1) A. Szczeklik: "Choroby wewnętrzne", Tom II.
2) W. Kozubski, P.P. Liberski: "Neurologia".

Ta strona używa plików cookies. więcej informacji.    AKCEPTUJĘ