Diagnostyka i leczenie guzów rdzenia kręgowego

Duże znaczenie w diagnostyce guzów rdzenia kręgowego, a także kwalifikacji chorego do operacji mają badania obrazowe, do których należy tomografia komputerowa (CT), rezonans magnetyczny (MR).

Inne badania to angiografia (badanie radiologiczne z podaniem środka kontrastującego do naczyń krwionośnych) i mielografia, czyli badanie radiologiczne, które polega na podaniu przez nakłucie lędźwiowe środka cieniującego i uwidocznieniu rdzenia kręgowego łącznie z korzeniami rdzeniowymi i oponami rdzenia kręgowego.

Ponadto rutynowo wykonywana jest punkcja lędźwiowa. W badaniu płynu mózgowo-rdzeniowego stwierdza się podwyższony poziom białka, podwyższoną lub prawidłową liczbę komórek w stosunku do wartości prawidłowych.

Przebieg i postęp choroby zależy od rodzaju guza i jego lokalizacji. Łagodne zmiany postępują powoli, zaś złośliwe charakteryzują się nagłym początkiem objawów.

Leczenie guzów rdzenia kręgowego


Leczenie guzów rdzenia kręgowego polega na chirurgicznym usunięciu guza, szczególnie przy gwałtownym narastaniu zaburzeń neurologicznych. Zabieg neurochirurgiczny daje szczególnie dobre efekty, gdy do zaburzeń neurologicznych dochodzi w wyniku ucisku guza na rdzeń kręgowy.

Kontrowersyjną metodą leczenia jest radioterapia. Nie zaleca się przeprowadzenia radioterapii po całkowitej resekcji guza. Mało skuteczne jest również naświetlanie guzów po częściowej resekcji.

Dorota Kozera

Literatura:
1) L.P. Rowland: "Neurologia Merritta", red. H. Kwieciński, A.M. Kamińska.
2) A.J. Moore, D.W. Newell: "Neurosurgery Principles and Practice".

Ta strona używa plików cookies. więcej informacji.    AKCEPTUJĘ