Złamania podstawy czaszki

Złamania podstawy czaszki należą do najcięższych urazów czaszkowo-mózgowych. Obejmują one kość czołową, sitową, klinową, skroniową lub potyliczną. Są często niezauważane na zdjęciach rentgenowskich. Prowadzą do rozerwania opony twardej i pajęczynówki (blaszki opon mózgowo-rdzeniowych), wycieku płynu mózgowo-rdzeniowego, odmy wewnątrzczaszkowej, uszkodzenia nerwów czaszkowych i dużych naczyń oraz utraty słuchu czy węchu.

W przypadku wystąpienia odmy wewnątrzczaszkowej chory może mieć uczucie przelewania i chełbotania w głowie. Ponadto pojawić się mogą: wyciek (płynu mózgowo-rdzeniowego lub krwi) z nosa, gardła, ucha, ból głowy, nudności, wymioty, zaburzenia ostrości wzroku i ruchomości gałki ocznej (wskutek ucisku, obrzęku, przemieszczenia lub uszkodzenia gałki ocznej, krwiaka, niedowładu nerwów czaszkowych unerwiających mięśnie gałki ocznej), porażenie mięśni mimicznych twarzy, zaburzenia wydzielania śliny, zaburzenia smaku, szum w uszach, poszerzenia żył spojówki i gałki ocznej.

Diagnostyka złamań podstawy czaszki możliwa jest przede wszystkim dzięki tomografii komputerowej (CT). Natomiast pośrednio taki uraz może sugerować badanie rentgenowskie oraz rezonans magnetyczny (MR).

Leczenie złamania podstawy czaszki


Leczenie złamania podstawy czaszki zależy głownie od lokalizacji złamania, rozległości i nasilenia objawów. Przy niewielkim wycieku płynu chorego obserwuje się przez 7-10 dni i leczy zachowawczo. Szczególną uwagę zwraca się na przeciwdziałanie wzrostu ciśnienia wewnątrzczaszkowego (pozycja półleżąca, unikanie kichania, kaszlu, drenaż lędźwiowy). Przy występujących objawach niedowładu nerwu twarzowego występuje konieczność zabezpieczenia oka przed wysychaniem (np. sztuczne łzy).

Zabiegu chirurgicznego wymagają: nieustępujący mimo leczenia wyciek płynu, rozległe uszkodzenie struktur kostnych czaszki i ich ucisk na mózg, bezwzględnie odma wewnątrzczaszkowa, obecność krwiaka, postępujące pogorszenie ostrości wzroku oraz nasilające się objawy niedowładu nerwu twarzowego (nerw twarzowy unerwia mięśnie mimiczne twarzy).

Dorota Kozera

Literatura:
1) A. Szczeklik: "Choroby wewnętrzne", Tom I.
2) L.P. Rowland: "Neurologia Merritta", red. H. Kwieciński, A.M. Kamińska.

Ta strona używa plików cookies. więcej informacji.    AKCEPTUJĘ